Tosca, ons eerste hondje, is een heel schattig Maltezertje dat in september 2001 bij ons is komen wonen. In de loop van de jaren heeft ze kennis gemaakt met heel wat nieuwe huisgenootjes, voornamelijk honden. Toch slaagt ze er nog steeds in de positie van roedelleider te behouden, ook al is ze de kleinste van de ‘bende’.  

Dit is een verslag van de aanschaf van Tosca, geschreven in 2002 door Kristine:  
Het was zomervakantie in 2001. Het weer was goed: zonnig, soms heel warm, ook eens wat minder, kortom een zonnige vakantie. Op een dag hadden ik, mama en Laura het over een hondje houden. Natuurlijk niet gemeend he! We spraken over voor- en nadelen en over welke rassen er zijn… Wanneer we aan zee, in Blankenberge, bij onze grootmoeder waren, belde mama van op het werk en zei ze dat ze naar de Puppyfoon had gebeld. Ik dacht bij mezelf: ??? Ze zei: ‘Ik heb naar vijf verschillende rassen geïnformeerd (Labrador/Golden Retriever, toen de lieveling van Laura en mij, Teckel, Jack Russell, Matezer en Cocker Spaniel). De Maltezer kwam er het beste uit qua verzorging en beweging, karakter, enz. We hadden ook een adres gekregen waar ze er kleine Maltezers waren. Dit was in Essen, tegen Nederland. Toen mama ons kwam halen aan zee, waren we allemaal hondenrassen aan het verzinnen (voor de grap he): Dolce, Gypsy, Idefix, … vonden we wel leuk. Op de avond van 22 augustus 2001 belden we naar de mevrouw van Essen om te vragen of we eens mochten komen kijken naar de puppy’s. Ik en Laura schrokken nogal! We gingen toch enkel heel onschuldig kijken, niet? We hadden de volgende dag (donderdag 23 augustus om 20u) een afspraak. We vertrokken rond 19u naar Essen en kwamen er wel wat te vroeg aan. Toen we in de keuken kwamen, zagen we al die kleine witte bollekes wol liggen. De moeder van de puppy’s werd getoond en ook de vader, er liepen ook nog andere Maltezers rond. Dan naar de kleintjes van vijf weken: Tosca komt uit een nestje van vier (3 teefjes en 1 reutje). Het reutje en één teefje waren reeds verkocht. We konden dus kiezen uit twee teefjes; we konden ze allebei even vastpakken. We waren het er alledrie over eens dat zo’n puppy natuurlijk altijd schattig en lief is, maar ook de ouders vonden we heel mooi. Plots zei ons mama: ‘Welke nemen we?’ Ik en Laura waren zo geschrokken dat we helemaal de kluts kwijt waren. Na wat denken, namen we de beslissing (wat niet eenvoudig is als je twee identieke pups voor je ziet) het linkse hondje te nemen, zij had een iets breder voorhoofdje. Na onze bevestiging werd haar staartje gekenmerkt met een stipje paarse nagellak. We noemden haar Tosca (verwijzend naar ‘Toscana’, een Italiaanse regio, het is tevens ook de naam van een opera van Puccini).”  

We hebben dus gekozen voor een Maltezer, omdat het een kleine en lieve hond is die niet verhaart. Tosca heeft geen stamboom, maar is wel opgegroeid in huislijke kring bij haar ouders. 

Tosca’s haren worden ook regelmatig bijgeknipt. Aanvankelijk ging ze naar het trimsalon, maar na een (onbedoelde) scheerbeurt is haar haarstructuur veranderd. Ondertussen doen we al het trim- en knipwerk zelf. We geven toe dat haar haren er niet ‘pico bello’ uitzien, maar we onderhouden ze meermaals per week.

Zoals vele beginnende hondeneigenaars is de opvoeding van Tosca niet heel stikt verlopen, het was als een les waar we uit hebben geleerd voor de opvoeding van onze volgende honden. Toen we in 2004 met Dog Dance startten, heeft dat onze band met Tosca heel erg versterkt; ze heeft meer respect voor ons gekregen.

Tosca doet van kleins af aan niets liever dan gepakt te worden door ons (en mensen in het algemeen). Ze is altijd heel blij als ze op je schoot kan komen liggen. Doordat ze zo klein is, stoort dat ook helemaal niet waardoor je soms uren vergezeld wordt door deze kleine rakker. Toen ze drie jaren oud was, heeft ze (naast de reeds gekende oefeningen als zitten, liggen, komen en blijven) nieuwe oefeningen geleerd op de hondenschool (tijdens de Dog Dance lessen). Hoewel Tosca heel graag ‘danst’ (vooral als er een beloning aan verbonden is), is ze heel koppig van aard en heeft ze niet zo’n grote ‘will to please’. De intensieve Dog Dance trainingen thuis werd ze na enkele jaren beu, waarna we beslist hebben het Dog Dancen met Tosca enkel nog sporadisch te doen. Ze heeft nu helemaal geen druk meer op zich waardoor ze soms enkel nog op demonstraties haar kunnen laat zien, want ja hoor, deze meid kent alle commando’s nog perfect! J Ach, het is gewoon een schatje met een speciaal karakter.

In haar jonge jaren heeft Tosca last gehad van losse knieschijfjes en vermoedelijk (niet 100% zeker) patella luxatie. De dierenarts raadde ons aan Glucoflex (graad 2) te geven, wat heel goed hielp. Vandaag de dag heeft ze er geen last meer van.  

In 2007 is Tosca heel ziek geworden. Rond februari/maart verschenen de eerste symptomen;  Aanvankelijk dacht de dierenarts aan een blaasontsteking. Op een gegeven moment kreeg ze een epilepsieaanval, die gepaard ging met een helse kreet die door merg en been ging. Dat moment zullen we nooit vergeten; hulpeloos lag Tosca te spartelen, helemaal weggedraaid en half buiten bewustzijn. We ondersteunden haar dan voorzichtig (om te voorkomen dat ze zichzelf zou kunnen bezeren) en spraken haar rustig toe om haar te kalmeren. Het bleef niet bij een aanval, er volgden er nog de dagen (en weken) nadien. Na elke aanval was ze totaal uitgeput. Haar toestand verslechterde wanneer ze niet meer wou eten of drinken; we gaven haar dan water met een spuitje. Ook de medicatie tegen epilepsie had niet zijn volle effect (let wel: epilepsie kan heel veel oorzaken hebben, naast erfelijke factoren zijn er ook niet-erfelijke die niet eenvoudig te achterhalen zijn). Omdat ze niet meer op krachten kwam, hebben we haar een week moeten laten opnemen in de dierenkliniek. Na een week aan een bakster te hebben gelegen, namen we haar terug mee naar huis, maar ze was nog totaal verzwakt en wou niet goed eten. We zijn in de kliniek in contact gekomen met dr. Junius, een specialiste, die Tosca’s hele medische geschiedenis heeft doorlopen met ons en achterhaald heeft dat de klachten van Tosca hoogst waarschijnlijk met de darmen en maag verbonden moeten worden. Tosca werd op een dieet van vis en aardappelen gezet, afgewisseld met Eukanuba, Intestinal. Na enkele weken ging het stukken beter met haar. Ze werd terug heel speels en eet veel beter. De maanden nadien heeft ze slechts enkele malen lichte tekenen van ziekte vertoond. Fingers crossed dat het zo goed blijft gaan met haar. 
We zijn ontzettend blij dat ze het heeft gehaald, haar leven heeft echt aan een zijden draadje gehangen.  
Vermoedelijk heeft ze ook problemen m.b.t. de baarmoeder (ze is al geruime tijd niet zichtbaar loops geworden) waardoor ze soms krampen lijkt te hebben. We zijn aan het overwegen haar te laten steriliseren (waarbij we ook een endoscopie zouden kunnen laten uitvoeren om hopelijk ook meer inzicht in haar andere ‘ziekte’ te kunnen krijgen).  
Opmerkelijk is wel dat in de periode dat Tosca ziek geworden is, ons derde Havanezertje in huis gekomen is. Zelfs dan is Tosca erin geslaagd haar positie binnen de roedel te behouden. 

Chapeau voor deze dappere meid!! Tosca, je bent een echte schat van een hond!!!

Operatie 7 mei 2008

Ondertussen is het een jaar geleden dat Tosca heel erg ziek was. Ze had dus epilepsieaanvallen en een probleem gesitueerd rond de baarmoeder en rond het darmstelsel. Met de juiste medicatie en aangepaste voeding is Tosca er wonder boven wonder (gelukkig!!) bovenop gekomen. Dit dankzij dr. Greet Junius die gespecialiseerd is in interne geneeskunde.  

Dr. Junius raadde wel aan te overwegen om Tosca te laten steriliseren omdat haar baarmoeder uitgezet was wat kon wijzen op een ontsteking en om tegelijk een endoscopie te laten uitvoeren om het probleem rond de darmen beter te kunnen onderzoeken.  

Na het meer dan anderhalf jaar uitblijven van de loopsheid bij Tosca hebben we dan toch de knoop doorgehakt en hebben we een afspraak gemaakt bij dr. Junius in de dierenkliniek van Borsbeek (Randstad). 

Op 7 mei 2008 was het dan zover. ’s Morgens brachten we Tosca naar de dierenkliniek. Dr. Junius legde ons uit wat er zou gebeuren. Na de sterilisatie waarbij zowel de baarmoeder als de eierstokken werden weggenomen, werd er een biopsie (i.p.v. een endoscopie, een zwaardere ingreep) uitgevoerd waarbij een stukje weefsel aan het begin en een aan het einde van de dunne darm werd weggenomen om het te kunnen onderzoeken. 

Om 13u kregen we te horen dat de operatie van een klein uur goed verlopen was. Een grote opluchting! Haar baarmoeder was uitgezet en er zat vocht in wat wees op een sluimerende ontsteking. Deze ontsteking kon de uitblijvende loopsheid verklaren. Het was dus een goede beslissing om haar te laten steriliseren. Om 18u konden we Tosca’tje gaan halen in de dierenkliniek. Over een tweetal weken zouden we de uitslag van de biopsie weten. Thuis hebben we haar een baby onderhemdje aangetrokken zodat ze niet aan de wonde kan likken. 

We zijn blij dat de operatie goed verlopen is. Het was voor ons geen gemakkelijke beslissing om haar te laten opereren. Nu alleen maar hopen dat Tosca er snel weer bovenop komt!! Momenteel verbijt Tosca duidelijk de pijn. De komende weken zullen we haar heel goed verzorgen en in de watten leggen.

We wensen haar megaveel beterschap!! Dikke knuf aan Tosca!

Mei 2012

Ons zorgenkindje Tosca heeft ontzettend veel last van tandsteen. We hebben dit al enkele keren laten verwijderen. Zo ook op 7 mei 2012. Haar hartje was nog fit genoeg voor de ingreep. Ondanks de vele tandsteen zijn er geen tanden moeten getrokken worden. Dat was al goed nieuws. 

In de nacht van 14 op 15 mei 2012 kreeg Tosca een soort van 'aanval'. Ze viel tweemaal plots om en maakte ongecontroleerde bewegingen met haar lichaam. Ze hield haar kopje scheef. Haar ogen waren groot en bewogen snel van boven naar beneden. Ze had wel kracht en probeerde zich recht te houden, maar ze was niet in staat om te stappen. Ze viel om als je haar op de grond zette. Enkele minuten laten kon ze terug stappen, maar haar pas was heel wankel. Haar kopje hield ze nog steeds scheef. Haar rechter achterpootje hield ze ook wat gebogen en gekromd. Na 20 minuten kon ze terug stappen, nog steeds wat wankelend. Na 30 minuten kon ze terug iets stabieler stappen, het kopje hield ze nog een beetje scheef. 

Op de avond van 24 mei 2012 kreeg Tosca toen ze in de tuin liep een milde vorm van dergelijke aanval. Het duurde minder lang en ze was er sneller terug door. 

Aan de hand van haar symptomen kwamen we uit bij de volgende aandoening : 'geriatrisch vestibulair syndroom'. Info. De dierenarts kon het niet met zekerheid zeggen, maar een andere verklaring is er (nog) niet. Een behandeling is op dit moment nog niet nodig. We houden haar nauwlettend in het oog en we hopen dat de 'aanvallen' uitblijven.

Februari 2013

Op maandag 18 februari werd Tosca nog eens geopereerd (detartratie). De tandsteen was deze keer zeer hevig (een brei rond de tanden) en we merkten dat er ook enkele tanden los kwamen te zitten. Tosca kauwt nooit op haar brokken, maar slikt ze door. Dit werkt de tandsteen natuurlijk nog meer in de hand. De operatie is goed verlopen en het herstel was deze keer zeer goed. 

April 2013

Op donderdag 4 april kreeg Tosca in de voormiddag weer een kleine "aanval". Ze wilde in haar mandje gaan liggen, maar wankelde (alsof ze dronken zou zijn) en geraakte er niet in. Toen we haar oppakten merkten we dat ze geen kracht in de ledematen had. Ze wankelde nog wat en trok eerst een voorpootje en daarna een achterpootje op. Na een minuutje had ze terug kracht en kon ze weer rechtop blijven staan. Ze begon ook te smakken.

Foto's:
http://picasaweb.google.co.uk/Felici.Animali/MaltezerTosca

07/09/2001

16/06/2004

24/11/2004