Paardrijden te Lier  

Bij onze nonkel en tante te Lier heb ik voor de eerste keer paardgereden, dat was begin 1999. Ik ging er vaak heen om te helpen met stallen uitkuisen, paarden te borstelen, hooi en eten te geven, … Ik leerde er ook de basis van het verzorgen van paarden en het paardrijden. Aan de longe mocht ik dan stappen en soms al eens enkele passen draven. Superleuk!!! Vermits de paarden bij Pat en Monique eigenlijk hoog opgeleide dressuurpaarden zijn, zijn ze niet echt geschikt om op te leren paardrijden. Maar het verzorgen en alle andere dingen die bij het houden van paarden komen kijken, vond ik ook heel leuk om er te doen J.

Dankzij m’n nonkel en tante ben ik dan in 2000 terecht gekomen op de Millegemhoeve te Ranst bij Eva, zij heeft heel wat paarden en pony’s. Hier heb ik leren paardrijden (Engelse dressuur en springen). Op 9 september 2000 heb ik voor het eerst les gekregen. Ik mocht toen met de donkerbruine Franse volbloed Felix rijden, een pracht van een beest! Nadien ben ik gedurende enkele jaren op zaterdagvoormiddag (privé)les gaan volgen. M’n lievelingen daar waren Felix, Fikky, Trojka, Tequila, Quattro, Noches en nog enkele pony’s zoals Valaika en Aquito.

Laura en Linda zijn ook beginnen paardrijden te Ranst in 2003. Op die manier konden we met z’n drieën les volgen, héél leuk J.  

Paardenkampen  

In juli/augustus 2001 heb ik met een vriendin een paardrijkamp gevolgd bij Eva. Naast het verzorgen van de paarden en het gewone paardrijden, hebben we ook gesprongen en zonder zadel gereden en leuke oefeningen aan de longe gedaan (zoals galopperen zonder zadel en met de handen in de lucht). Tijdens dit kamp heeft Laura ook voor de eerste keer paardgereden, dat was met Joske, een shetlandpony’tje. Het jaar erop heb ik terug deelgenomen aan dit kamp met een andere vriendin.

In andere zomervakanties ben ik vaak met Laura op paardrijkamp gegaan (vaak gecombineerd met een taalkamp). Het waren allemaal heel bijzondere en mooie ervaringen. We hebben op die manier eens aan het strand gereden (in volle galop, zaaalig!!) en ook een 2 daagse tocht te paard gehouden. ’s Nachts sliepen we dan in een tent en de paarden stonden in een wei.  

Brevetten  

In 2003 heb ik in de Furka Hoeve te Boechout geprobeerd mijn A brevet paardrijden te behalen. De trainingsweken waren enorm zwaar omdat ik maar geen vat kon krijgen op het paard waar ik mee moest rijden. Bij het springen viel ik meermaals door de onvoorziene bewegingen die het paard maakte en bij dressuur vloog hij door de piste. Ik had er absoluut geen goed gevoel bij. Ik was geslaagd voor de theorie, maar niet voor de praktijk, wat ik wel verwacht had. Het was een nare ervaring.  
In 2004 heb ik het dan opnieuw geprobeerd te Ranst. Na een intensieve trainingsweek was het zover. We waren met een heleboel om het examen af te leggen. Ik ging voor zowel het A als B brevet. Deze keer had ik er wel een goed gevoel bij, al was de dag van het examen zelf heel zenuwslopend en hebben er ook wel traantjes gevloeid. Maar het heeft de moeite geloond: ik was GESLAAGD voor A en B J!  
In augustus 2006 heeft Laura hetzelfde kamp te Ranst meegedaan teneinde haar A brevet te halen. Zelf heb ik die week meegeholpen ‘achter de schermen’. De dag van het examen waren we allemaal zenuwachtig, maar ook Laura was GESLAAGD J. Apetrots natuurlijk he.  

Paardrijden te Massenhove  

Samen met een vriendin van Laura, zijn we met z’n allen op vrijdagavond enkele maanden les gaan volgen te Massenhove. Ondertussen bleven we ook in Ranst rijden (maar in de winter ligt dat daar stil omdat er geen binnenpiste is). Toch beviel deze manège ons niet helemaal.

Paardrijden te Schriek (Indianaranch)

Samen met Sharisse, die zelf heel goed kan westernrijden en drie paarden heeft, zijn we eens naar de Indianaranch geweest. Hier kan je leren westernrijden. De positieve manier waarop er met paarden omgegaan en gereden wordt, sprak ons enorm hard aan. We hebben dan ook enkele lessen westernrijden gevolgd. Dat is helemaal anders dan de Engelse dressuur, maar enorm leuk om te doen! Spijtig genoeg ligt de ranch nogal ver van bij ons en zijn we moeten stoppen.

Op 1 september 2006 stopte Eva met haar ‘manège’, wat we heel erg jammer vonden. De maanden ervoor waren we door tijdgebrek niet vaak kunnen gaan paardrijden en nu viel het helemaal weg.  
Gelukkig kunnen we nog bij onze nonkel en tante terecht. Voornamelijk in de vakanties gaan we helpen met allerlei karwijen en kunnen we soms eens paardrijden. Het is ook heel leuk om daar de veulens te zien opgroeien.

  Laura met Arseniki