Dalia is ons vierde Havanezertje. Het is een teefje met stamboom uit Hongarije van bij Anikó. Op 9 november 2007 werd ze geboren samen met nog vier zusjes. Haar ouders zijn Kebic's Mauritz en Massivus Angel's Enya. Ze heeft het bruine (of chocoladekleurige) pigment waardoor ze geen zwarte kleur kan hebben. Haar neus, voetzooltjes, lippen en oogleden zijn bruin. Ze heeft een beige vacht met een wit hoofdje en witte pootjes en de uiteinden van haar haren aan de oren en staart zijn bruin. De beige vacht is ondertussen al wat lichter geworden en de bruine uiteinden aan de haren zijn bijna onzichtbaar, maar toch nog aanwezig. Kenmerkend zijn ook haar lichte hazelnootkleurige ogen (bijna amber). Dit alles geeft haar een speciale look (vinden wij toch :p). Het geeft haar een hele zachte expressie. Uit het nestje van Enya had enkel Dalia het bruine pigment. Ook de nestbroer van Mauritz, Dalia's vader, is chocoladekleurig (sable). Deze bloedlijn draagt dus het chocoladegen. Het bruine gen is ook aanwezig in de lijn van Enya, Dalia's moeder. Na de vliegreis tot in Brussel kwam deze kleine meid aan bij ons op 7 januari 2008 en pastte ze zich meteen aan in de roedel. Ze was als puppy heel klein. 

« Dalia » is de Italiaanse schrijfwijze voor de gelijknamige bloem dahlia. Ook in het Hongaars wordt het als « Dalia » geschreven. Het zou ook als substantief « held » en als adjectief « dapper » betekenen. 

Dalia is enorm hard op mensen gericht, wat heel leuk is. Ze speelt ontzettend graag, ook durft ze soms wel eens de boel op stelten zetten met haar puppystreken ;), dat hoort er ook bij natuurlijk. Haar eetmoeilijkheden van in het begin zijn compleet over, nu doet ze werkelijk ALLES om eten te krijgen. Wij zijn niet beginnen Dog Dansen met Dalia, maar zij met ons! Toen we op een keer haar eten wilden geven, begon ze een cirkel rond onze benen uit te voeren. (Zou ze dat van Dolce gezien hebben??) Ook haar volgende oefening, een cirkel rond haar as, deed ze uit zichzelf. Toen besloten we haar ook eens wat basiscommando's als zitten en liggen aan te leren. Sindsdien 'danst' ze dus ook een beetje, op een speelse manier natuurlijk. Als dat karaktertrekje zou blijven... Sinds 23 april 2008 volgen we ook gehoorzaamheidlessen in HS Pallieter.

Dit vrolijke hondje maakt je echt heel blij. Ze heeft ontzettend veel energie en is heel vrolijk. Ze is ook een echte hartendief! Ze houdt er van om in je hals of op je schoot te komen liggen. 

Foto's:
http://picasaweb.google.co.uk/Felici.Animali/HavanezerDalia

VIDEO

Onze reis naar Hongarije is in een vrij impulsieve bui tot stand gekomen. Na het vernemen van het overlijdensbericht van Massivus Angel’s Enya, de moeder van Massivus Angel’s Dalia, of kortweg Dalia, groeide het idee om een bezoek te brengen aan de geboorteplaats van Dalia. Dalia is een pupje uit het eerste en enige nestje van Enya. Ze zou ontzettend veel op haar moeder gelijken zowel qua uiterlijk als qua karakter. We wilden ook graag eens een bezoek brengen aan Anikó Beke, de fokster van Dalia. Het leek ons leuk voor Anikó om Dalia dan ook eens weer te zien. Bovendien was Hongarije ons een nog totaal onbekend land dat we wel eens wilden bezoeken.

Maandagochtend 14 juli ’08 zijn we (Linda en Kristine) om 4u vertrokken richting Hongarije (Soltszentimre) waar Anikó met haar familie en Havanezerbende woont. We hebben onze Havanezers Dalia en Havana ook meegenomen. Deze twee rakkers hebben zich voorbeeldig gedragen!!

’s Avonds kwamen we aan in de buurt van Kecskemét en brachten we de nacht door in een motel. De volgende dag legden we de laatste kilometers af van de in totaal 1500 km lange rit.

Tegen de middag werden we hartelijk ontvangen door Anikó. Het was een leuk weerzien met Dalia. We hebben heel wat gebabbeld over Havanezers (bouw, kleuren, fokken,…). ’s Avonds hebben we lekker gegeten.

Woensdag zijn we met de honden een bezoek gaan brengen aan Balatonfüred dat gelegen is aan het Balatonmeer, zo’n 150 km van Soltszentimre. We reden dan ook nog even tot Tihany, een inham in het meer. ’s Avonds zochten we Anikó dan nog even op.

Donderdagochtend hebben we afscheid genomen van Anikó en tegen 8u vertrokken we huiswaarts. Vrijdagochtend kwamen we tegen half twee 's morgens thuis aan, moe maar tevreden door de leuke en mooie reis. Hongarije heeft een positieve indruk op ons nagelaten. Het landschap was er prachtig en de mensen die we tegenkwamen waren vriendelijk.

We danken Anikó voor haar gastvrij onthaal!

Minél több embert ismerek meg,

annál jobban szeretem a kutyámat.

 

Des te meer ik de mens ken,

des te meer ik van honden houd.